Jak pisze na jednym z portali nasza koleżanka Maria :W czasie walki z chorobą pisanie wierszy było swoistym wentylem psychologicznym, dziś daje uroku mijającym dniom. Zapraszam na filiżankę poezjii

               Amazonko

Nie bój się ciemnej nocy.

Za chwilę brzask poranka.

Burza odeszła
– zostawiła łzy…

Nie płacz, bo droga daleka.

Radość – drogowskazem.

Nadzieja – latarnią.

Wytrwałość – zwycięstwem.

Nie patrz na snujący się dym.

Żal ukołysz westchnieniem…

Masz skrawek nieba,
pod stopami ziemię…

Matka

Po drugiej stronie tęczy

MATKA i Aniołowie

Czuwają nad nami

Swym blaskiem wskazują drogę

Chłodzą skronie skrzydłami

Podają silne ręce

Anielskim śpiewem kołyszą

Drżące z bólu serce

„… Matka która wszystko zrozumie”

– Amazonek głos dźwięczy

Jeszcze nie czas

Na drugą stronę tęczy…

2.10.2004

Złote myśli

Stałam w cieniu drzewa

Bez liści

Odleciały z wiatrem

Na wolność

Mokre gałęzie drzew

Osaczały

Moje niespokojne myśli

Czekałam na wiosnę...

W oczach malowałam

Jej portret

Duży słomkowy kapelusz

Z kwiatami

Biała ławeczka

W ogrodzie

Soczysta zieleń

Stokrotki

Na dłoni serce

i motyle...

Witaj wiosno

W kapeluszu

Ze złotych myśli...

Pocztówka

Przyjaciel jak skrawek nieba

Rozjaśnia mroki duszy

Wycisza niepokój drżących rąk

Zmienia się czas On nie

Przyjaciel żonkilem

Kwiatem nadziei

Milczącą ociera łzę

Nie zadaje pytań  On wie

Jest pocztówką

Przesłaną z daleka

Bo czekam…

Moja majówka

Trzymam Cię Życie

W dłoniach

Wonna konwalio

Dotykiem słów

Rozwijam pąki bzu

Unoszę ręce w modlitwie

I śpiewam

“Chwalcie łąki umajone...”

Trzymam Cię Życie

Jak dziecko

Dłoń Mateczki

Podążam z ufnością

Kryjąc łzy

Uśmiecham się

Słysząc stukanie serca

- Kocham Cię Życie...

Prośba do Matki

Matko

W fałdach Twego płaszcza

Chcę schować kłębowisko myśli

Bez włosów

Po chemii czerwonej jak maki

Czarny Twój płaszcz

Tak wiele odeszło...

Matko

Wiatr strąca kasztany

Zamień mnie proszę w stokrotkę

Przytul i przechowaj do wiosny

Matko

Trzymam rąbek Twego płaszcza

Idę i walczę

Witam i żegnam każdy dzień

Okruszek - żyję na nowo

Żegnałam waleczne Amazonki

Odeszły... na drugą stronę tęczy

Opowiem Ci Matko…

Przychodzę do Ciebie

MATKO

Powiedzieć Ci jak się miewam

Ile słońca w sercu, ile deszczu

Powierzę Ci małe i duże sekrety

Wyszeptam moje potknięcia

Nie wiem czy powiem

O bólu  co trawi moje

Spalonej miłości i żalu

Straconego czasu i przyjaciół

Opowiem Ci MATKO

O Amazonkach co walczą

O godziny, dni i lata

I o tych, co przegrały…

Składamy Ci MATKO kwiaty

Wszystkie barwy życia…

Maria Nowak

Częstochowa, 03.10.2009 r.